Dlaczego islam pozostaje trwałym zagrożeniem

Julio Loredo | 21/02/2025

Wiele napisano na temat tego, czy islam jest religią agresywną, narzucaną przemocą, a nie głoszeniem. Odpowiedź nie jest jednoznaczna.

 

Mahomet

W życiu Mahometa istniały dwa odrębne okresy. Pierwszy miał miejsce, gdy mieszkał w rodzinnej Mekce (okres Mekki). Okres ten trwał do 622 roku, kiedy to uciekł do Yathrib, które wkrótce zostało przemianowane na Medynę (co oznacza miasto). W ten sposób rozpoczął się okres medyński, który trwał do jego śmierci w 632 roku.

 

„Wielokulturowa” Mekka

W Mekce Mahomet starał się nie wchodzić w konflikt z dominującą kulturą politeistyczną, ponieważ jego wyznawców wciąż była zaledwie garstka. Mekka była miejscem pielgrzymek pustynnych plemion, z których każde miało własnego „boga” lub bożka. Dziś moglibyśmy nazwać to środowisko „wielokulturowym”. Mahomet przyjął ekumeniczne i rozsądne podejście, aby nie rzucać wyzwania dominującej kulturze.

 

Łagodny ton

Jego wypowiedzi z tego okresu, które później zostały przekształcone w sury, czyli rozdziały Koranu, mają łagodny, a nawet poetycki ton. Wiele z nich było powtórzeniami fragmentów Pisma Świętego, do których dodał własne szczegóły. Podkreślał „wspólne pochodzenie” Żydów, chrześcijan i muzułmanów od Abrahama, nazywając ich „ludem Księgi” lub braćmi.

Władza absolutna

Wszystko zmieniło się, gdy przeniósł się do Medyny. Pod pretekstem załagodzenia konfliktu między dwoma klanami przejął absolutną władzę polityczną, religijną, wojskową, kulturalną, a nawet finansową nad miastem.

Zatrzymajmy dechrystianizację Polski

Wymuszanie konwersji

To wydarzenie wyznacza prawdziwy początek islamu. Zaczął od wymuszenia nawrócenia wszystkich klanów w Medynie, zarówno żydowskich, jak i arabskich. Kiedy klan Banu Qurayza odmówił nawrócenia, wytępił ich do ostatniego człowieka. Następnie głosił ekspansję poprzez wojnę, co doprowadziło do bitwy pod Badr (marzec 624 r.), w której Mahomet pokonał Mekkańczyków, podbijając w ten sposób miasto. Zwycięstwo to jest uważane za pierwszą ważną afirmację nowej religii. Wypowiedzi Mahometa w tym okresie były surowe, agresywne, nietolerancyjne i wojownicze.

 

Początki dżihadu

W tym okresie opracowano koncepcję dżihadu. Wiązało się to z narzuceniem islamu wszelkimi możliwymi środkami, w tym wojną. Świat został podzielony na dwie części: dar al-islam (dom islamu) i dar al-harb (dom wojny). Wojna stała się nie tylko konkretnym działaniem, ale stałym warunkiem dla każdego muzułmanina. Aby określić ten stan, Koran mówi o al-dżihad (wysiłku), al-harb (wojnie) i al-quital (zniszczeniu).

 

Każde słowo Mahometa było „objawieniem”

Mahomet dużo mówił. Każde słowo padające z jego ust było uważane za „objawienie” i zapisywane. Zadaniem trzeciego kalifa, Oetmana ibn Affana, było zebranie tych tekstów. Niektóre z nich zostały uznane za sury i włączone do Koranu. Inne zostały zdegradowane do kategorii hadisów (powiedzeń) i zebrane w Sunie (księdze wiedzy). Do dziś nikt nie wie, ile jest hadisów.

 

Jak skompilowano Koran

Nie mając lepszego kryterium do uporządkowania sur, Oethman ibn Affan uszeregował je według ich długości, przy czym pierwsza była najdłuższa. W ten sposób nieodwołalnie pomieszał sury mekkańskie z medyńskimi, uniemożliwiając rozróżnienie ich wagi.

 

Rażące sprzeczności

W ten sposób możemy znaleźć w Koranie tezy i ich przeciwieństwa, a wszystkie są uważane za posiadające ten sam boski autorytet jako „słowo Allaha”. Nawet rażące sprzeczności w Koranie trzeba akceptować jako „objawienie”, stosując zasadę al-nasikh wa 'l-mansukh, dosłownie „zniesienie zniesionego”.

 

„Zabijaj niewiernych, gdziekolwiek ich znajdziesz”.

Na przykład, podczas gdy sura 109 głosi tolerancję wobec innych religii: „Ty masz swoją religię, a ja mam swoją”, sura 2 nakazuje: „Zabijaj niewiernych, gdziekolwiek ich napotkasz”. Problem polega na tym, która sura jest uznawana za abrogatywną, a która za uchyloną. Ponieważ nie ma centralnego autorytetu religijnego, który mógłby nieomylnie nauczać prawdy, Koran może być interpretowany dowolnie.

Dlaczego musimy przeciwstawić się islamowi

Islam rozprzestrzenia się za pomocą przemocy

Nie zaprzeczając, że w islamie mogą istnieć bardziej umiarkowane nurty, należy zauważyć, że w przeszłości dominowały nurty dżihadystyczne. Włoski ekspert prof. Giorgio Vercellin wyjaśnia: „[Nie można zaprzeczyć], że od swoich początków islam rozprzestrzeniał się również poprzez konflikty zbrojne. Jest to tendencja, która będzie się nasilać w pierwszym stuleciu jego istnienia”.

 

Masakra dokonana przez Mahometa

Sam Mahomet dawał przykład swoim wyznawcom. Osobiście walczył w 26 bitwach i podsycał wiele konfliktów. Komentując masakrę Banu Qurayza, znany włoski arabista Francesco Gabrieli pisze: „Ta bezsensowna masakra pozostaje najbardziej niepokojącą plamą na religijnej karierze Proroka. (...) Z tego epizodu wynika, że ci, którzy wtedy i później przelewali ludzką krew dla sprawy islamu, wcale nie działali wbrew duchowi Mahometa”.

 

Podboje

Od swoich narodzin islam rozwijał się niemal wyłącznie poprzez wojnę. Ostatnim rozkazem Mahometa na łożu śmierci była inwazja na Cesarstwo Bizantyjskie. W 638 roku kalif Omar podbił Jerozolimę, która była chrześcijańska od trzech wieków. W niespełna sto lat muzułmanie podbili Palestynę, Syrię, Mezopotamię, Egipt i Afrykę Północną.

 

Karol Młot

W 711 r. najechali Hiszpanię i wyeliminowali chrześcijańskie królestwo Wizygotów. W 719 r. przekroczyli Pireneje i zdobyli Narbonne. W następnym roku oblegli Tuluzę i zajęliby całą zachodnią Europę aż do Renu, gdyby Karol Młot nie powstrzymał ich w Poitiers w 732 roku. W VIII i IX wieku podbili Persję, Afganistan i część Indii. Zajęli połowę dzisiejszych Włoch.

 

Plądrowanie Rzymu

W 846 r. zaatakowali Neapol i Salerno. W tym samym roku zniszczyli Ostię i dotarli do Rzymu, gdzie splądrowali Bazylikę Świętego Piotra i Świętego Pawła za Murami. W 847 r. zgromadzili ogromną flotę na Sardynii z zamiarem inwazji na serce chrześcijaństwa. Papież Leon IV, który w międzyczasie ufortyfikował Rzym, poprosił o pomoc konsula Cesario. Flota chrześcijańska zniszczyła flotę muzułmańską w bitwie pod Ostią, ratując chrześcijaństwo.

 

Konstantynopol zdobyty

W 1453 r. Turcy podbili Konstantynopol, kładąc kres Imperium Rzymskiemu. W 1663 r. najechali Węgry i wkroczyli do serca Europy. Gdyby nie bitwa pod Wiedniem (1683), Europa stałaby się częścią Imperium Osmańskiego.

 

Odrodzenie w XX wieku

Pod koniec XIX wieku islamskie dążenie do ekspansji zostało wyczerpane. Z wyjątkiem Turcji, wszystkie kraje muzułmańskie znajdowały się pod europejskim protektoratem. Sytuacja ta uległa dramatycznej zmianie w XX wieku. Islam zaczął przechodzić odrodzenie religijne, które, ze względu na naturalny związek między religią a ustrojem społecznym, zaowocowało odrodzeniem politycznym.

 

Ajatollah Chomeini

Stopniowo przywódcy tacy jak Jamal al-Din al-Afghani, Hasan al-Banna, Sayyid Qutb, a później ajatollah Ruholla Chomeini przywrócili wojowniczość islamu. Odrodzenie to nastąpiło wraz z rozwojem przemysłu naftowego, w oparciu o ogromne zasoby surowców znajdujące się w rękach muzułmanów, zwiększając ich strategiczne wpływy. Islam zaczął ponownie wzrastać kosztem Zachodu.

 

11 września 2001 r.

Zagrożenie ze strony wojowniczego islamu, długo niedoceniane, stało się dramatycznie jasne wraz z atakiem na World Trade Center w Nowym Jorku 11 września 2001 roku. Wielu ludzi uświadomiło sobie straszną rzeczywistość: Zachód znów był w stanie wojny.

Wojna ta trwa nadal, zarówno na Bliskim Wschodzie (ostatni upadek reżimu syryjskiego), jak też poprzez długą serię ataków terrorystycznych w Europie, czego przykładem jest niedawna masakra na jarmarku Bożonarodzeniowym w Magdeburgu w Niemczech.

 

Islam dżihadystów

Czy wszyscy muzułmanie są zaangażowani w wojnę przeciwko Zachodowi, a dokładniej przeciwko chrześcijaństwu? Zapewne nie. Dżihadystyczny islam reprezentuje radykalne skrzydło w świecie muzułmańskim, które jednak stopniowo zyskuje przewagę.

 

Dziesięć procent to radykałowie

Wszystkie analizy wskazują na rosnącą radykalizację, zwłaszcza wśród młodych ludzi, zarówno w świecie muzułmańskim, jak i na Zachodzie. Nie zapominajmy, że większość terrorystów, którzy przeprowadzili ataki w Europie, urodziła się i wychowała właśnie tam. Eksperci szacują odsetek radykalnych muzułmanów na około 10 procent ich całkowitej populacji wynoszącej miliard. Oznacza to, że istnieje 100 milionów żołnierzy Allaha. Nie jest to zbyt kojące...

 

Saudyjczycy finansują meczety w Europie

Z drugiej strony powinniśmy pamiętać, że dżihad oznacza wysiłek i obejmuje wszelkie działania na rzecz ekspansji islamu. Na przykład Arabia Saudyjska, choć nie jest bezpośrednio zaangażowana w terroryzm, jest głównym fundatorem meczetów w Europie.

 

Przewaga demograficzna

Wielu muzułmanów bardziej niż użycie przemocy woli pokojowy podbój, dzięki któremu stopniowo podporządkowuje sobie Europę. Jednym ze sposobów jest zwiększenie populacji muzułmanów. Dla pobożnych muzułmanek posiadanie licznego potomstwa jest aktem dżihadu. Nie powinniśmy również zapominać o niekontrolowanej imigracji z Afryki Północnej, która jest w przeważającej mierze muzułmańska.

 

Czego potrzebuje Europa?

Jak Europa może zareagować? Tak jak odnowiona ofensywa muzułmańska została zapoczątkowana przez odrodzenie religijne, tylko przywrócenie naszej wiary katolickiej, a tym samym odnowiony duch chrześcijaństwa, da nam niezbędną duchową broń, aby stawić opór i dać własną odpowiedź. Czy jest to możliwe? Tak. Historia pokazuje, że kiedy Bóg postanawia interweniować, nic nie jest w stanie Mu się oprzeć, jeśli ludzie otworzą swoje dusze na Jego łaskę.

Ten artykuł ukazał się wcześniej na stronie tfp.org.