Synowska i pełna obaw prośba do Jego Świątobliwości Leona XIV

Ojcze Święty,

W związku z Waszymi ostatnimi, pełnymi nadziei wypowiedziami w obronie rodziny i spójności, jaką katolicy powinni zachowywać w życiu publicznym, wyznając zasady wiary, organizacje sygnatariusze – spadkobiercy myśli i działania wielkiego brazylijskiego lidera Plinio Corrêa de Oliveiry – zwracają się z synowskim oddaniem do Waszej Świątobliwości, aby wyrazić swoje obawy dotyczące przyszłości rodziny.

W 2015 roku zwróciliśmy się już do papieża Franciszka, w okresie między dwoma synodami poświęconymi rodzinie, aby potępić sojusz potężnych organizacji, sił politycznych i środków masowego przekazu, które promowały tak zwaną „ideologię gender”. Ideologia ta służyła jako pieczęć dla rewolucji seksualnej, która sprzyja obyczajom sprzecznym z prawem naturalnym i boskim. Co gorsza, zauważyliśmy powszechne zdezorientowanie wśród katolików, „spowodowane możliwością powstania w Kościele luki, która pozwala na akceptację cudzołóstwa – poprzez dopuszczenie do Eucharystii rozwiedzionych par, które ponownie zawarły związki cywilne – a nawet na faktyczną akceptację samych związków homoseksualnych”. W związku z tym zwróciliśmy się do papieża Franciszka z prośbą o wyjaśnienie, aby „przezwyciężyć rosnące zamieszanie wśród wiernych” i zapobiec „relatywizacji samego nauczania Jezusa Chrystusa"[1].

Przy wsparciu innych podmiotów zrzeszonych w koalicji „Supplica Filiale al Papa Francesco sul futuro della Famiglia” zebraliśmy 858 202 podpisy, które zostały przekazane Stolicy Apostolskiej rano 29 września 2015 r., prawie dokładnie dziesięć lat temu.

Wśród podpisów znalazły się podpisy 211 hierarchów (kardynałów, arcybiskupów i biskupów) oraz dużej liczby księży i zakonników, a także wielu znanych osobistości świeckich z Zachodu i innych krajów. W swoim wystąpieniu podczas kolokwium Kościół katolicki: dokąd zmierzasz?, które odbyło się w Rzymie 7 kwietnia 2018 r., kardynał Walter Brandmüller przytoczył naszą petycję jako jeden z najbardziej oczywistych przejawów consensus fidei fidelium, pełniący rolę odpornościową, chroniącą Kościół przed błędem.

Z wielkim bólem w duszy musimy stwierdzić, że poprzednik Waszej Świątobliwości na Stolicy Piotrowej, zamiast spełnić tę słuszną prośbę wiernych, jeszcze bardziej pogorszył sytuację. Z jednej strony poprzez nadużycie dopuszczania osób rozwiedzionych cywilnie i które ponownie zawarły związki małżeńskie do komunii eucharystycznej – poprzez przypis 351 Amoris Laetitia i papieską aprobatę interpretacji biskupów Regionu Pastoralnego Buenos Aires –; z drugiej strony poprzez oświadczenia i gesty, które legitymizowały związki partnerskie osób tej samej płci, czego kulminacją były „błogosławieństwa duszpasterskie” zatwierdzone w deklaracji Fiducia Supplicans z 18 grudnia 2023 r., podpisanej przez prefekta Kongregacji Nauki Wiary.

Od tego czasu sytuacja nadal się pogarszała, zwłaszcza w odniesieniu do akceptacji związków i relacji homoseksualnych. Pojawiło się wiele oświadczeń wysokich dostojników kościelnych wzywających do „aktualizacji” nauczania Kościoła i zmiany Katechizmu w paragrafach, które stwierdzają, że skłonności homoseksualne są „obiektywnie nieuporządkowane”, że akty homoseksualne są „wewnętrznie nieuporządkowane” i że Pismo Święte przedstawia je jako „poważne zepsucie”.

Chociaż język jest pozornie umiarkowany, pojawiają się już głosy dostojników kościelnych i teologów, którzy wzywają do „historyzacji” sytuacji, aby uniknąć „moralistycznych uprzedzeń”, aktualizując dwutysiącletni język Kościoła i dostosowując go do współczesnych czasów. Tak uważają na przykład takie osobistości, jak wiceprzewodniczący włoskiego episkopatu, Francesco Savino[2], francuski arcybiskup Hervé Giraud[3] oraz kardynał Jean-Claude Hollerich, arcybiskup Luksemburga, który stwierdził nawet, że katolicka nauka o homoseksualizmie „jest błędna”, ponieważ jej socjologiczne i naukowe podstawy nie są już aktualne[4].

Podobnie siostra Jeannine Gramick[5] i ksiądz James Martin[6] pragną usunąć wyrażenie „wewnętrznie nieuporządkowane”, proponując alternatywne sformułowania, które mają na celu uczynienie dopuszczalnym to, co nie jest dopuszczalne i nie może być dopuszczalne. Niemiecka Droga Synodalna podąża w tym samym kierunku, domagając się rewizji Katechizmu w celu dostosowania go do „nauk humanistycznych”, co oznacza, że współczesny świat ma większy autorytet niż Bóg[7].

Niestety, są tacy, którzy idą jeszcze dalej, domagając się nie tylko zmian w słowach, ale także w samej praktyce nauczania moralnego Kościoła. Kardynał Robert W. McElroy, na przykład, zaprzecza, że grzechy seksualne są poważną sprawą, torując w ten sposób drogę do legitymizacji i normalizacji nieczystości[8]. Twierdzi również, że „radykalne przyjęcie” praktykujących homoseksualistów powinno mieć charakter sakramentalny, to znaczy, że obiektywne życie wbrew przykazaniu Bożemu nie stanowiłoby przeszkody w otrzymaniu rozgrzeszenia i Eucharystii[9]. Kardynał Timothy Radcliffe, po stwierdzeniu, że nauczanie katolickie jest „zdrowe i dobre”, osłabia je, mówiąc, że należy je rozumieć z „niuansami”[10] i pośrednio powtórzył to, co już powiedział w raporcie Pillinga, a mianowicie, że relacje homoseksualne mogą być rozumiane w kontekście eucharystycznym, jako obraz „ofiarowania Chrystusa” w komunii[11]. Austriacki teolog, ksiądz Ewald Volgger, podąża tą samą linią, twierdząc, że związki homoseksualne są obrazem boskiej troski o ludzi, co uzasadnia ich błogosławieństwo[12]. Szwajcarski teolog Daniel Bogner bezpośrednio narusza sakrament małżeństwa, twierdząc, że należy nadać mu nowe znaczenie, uwalniając go od „opakowania doskonałości”, aby związki nieregularne i homoseksualne nie były dyskryminowane. Twierdzi on, że należy położyć kres „sztywnemu przywiązaniu do biologicznej płci i heteroseksualności małżonków”, ponieważ „płodność nie powinna być rozumiana wyłącznie w kategoriach reprodukcji biologicznej”.[13]

W świetle powyższego, Ojcze Święty, nie możemy nie dojść do wniosku, że pod pretekstem miłosierdzia i dostosowania się do nauki istnieją siły, które – czyniąc ją nie do poznania – chcą na nowo wymyślić wiarę katolicką zgodnie z namiętnościami świata.

W kontekście otwartej ofensywy mającej na celu wymuszenie akceptacji związków homoseksualnych szczególnie szokujące było to, że pod pretekstem uzyskania odpustów jubileuszowych grupom otwarcie wyznającym takie błędy zaoferowano okazję do wielkiej widoczności. Pozwolono im wejść do Bazyliki św. Piotra w procesji, niosąc „tęczowy” krzyż. Co gorsza, tę prawdziwą paradę „dumy homoseksualnej” poprzedziła audiencja udzielona ks. Jamesowi Martinowi, który następnie przypisał Waszej Świątobliwości słowa zachęty do jego aktywizmu na rzecz ruchu LGBT. Podobnie biskup Francesco Savino oświadczył pod koniec homilii w kościele Gesù, że Wasza Świątobliwość powiedział mu: „Idź świętować Jubileusz zorganizowany przez Namiot Jonatana i inne organizacje, które opiekują się braćmi i siostrami [homoseksualnymi]”.[14]

Jesteśmy świadomi, że niektóre z tych szokujących wydarzeń (i inne, które są nadal w planach) zostały zorganizowane przez organy Stolicy Apostolskiej podczas poprzedniego pontyfikatu i że Wasza Świątobliwość, być może w pragnieniu zapewnienia jedności Kościoła, wydaje się chcieć stopniowo zmieniać kierunek działania Kurii Rzymskiej. Jednakże, jeśli uzasadnione jest ustępowanie w kwestiach drugorzędnych na rzecz jedności, nie wydaje się uzasadnione, aby czynić to, gdy wiąże się to z poświęceniem prawdy: wyznawanie prawdy to nie tylko mówienie tego, co jest prawdziwe, ale także praktykowanie jej przed wieloma świadkami, jak naucza św. Augustyn[15].

W sercach milionów katolików zrodziła się wielka nadzieja, gdy podczas Jubileuszu Rodzin Wasza Świątobliwość zacytował encyklikę Humanae Vitae i stwierdził, że „małżeństwo nie jest ideałem, ale regułą prawdziwej miłości między mężczyzną i kobietą”[16]. Takie oświadczenie było echem przemówienia skierowanego do korpusu dyplomatycznego, w którym powtórzył, że rodzina jest „oparta na trwałym związku mężczyzny i kobiety”[17]. Jednak nadzieja ta zamienia się w niepokój w obliczu obawy, że podobnie jak za poprzedniego pontyfikatu, konkretne działania duszpasterskie będą nadal zaprzeczać w praktyce temu, czego naucza się w teorii.

Obawa ta skłania nas do ponowienia prośby, którą wystosowaliśmy już w 2015 r. w Synowskiej prośbie do papieża Franciszka:

„W tej sytuacji wyjaśniające słowo Waszej Świątobliwości będzie jedyną drogą do przezwyciężenia rosnącego zamieszania wśród wiernych. Zapobiegłoby ono relatywizacji samego nauczania Jezusa Chrystusa i rozproszyłoby ciemności, które rzucają się na przyszłość naszych dzieci, gdyby ta pochodnia przestała oświetlać im drogę. O to słowo, Ojcze Święty, błagamy Cię z oddaniem całym sercem za wszystko, czym jesteś i co reprezentujesz, mając pewność, że nie może ono nigdy oddzielić praktyki duszpasterskiej od nauczania przekazanego przez Jezusa Chrystusa i Jego namiestników, co tylko zwiększyłoby zamieszanie. Jezus nauczył nas bowiem jasno, że musi istnieć spójność między prawdą a życiem (por. J 14, 6-7), a także ostrzegł nas, że jedynym sposobem, aby nie ulec, jest stosowanie się do Jego nauki (por. Mt 7, 24-27).[

Śmiemy również z szacunkiem dodać dwie konkretne prośby, które uwidoczniłyby dostosowanie praktyki do tradycyjnego nauczania Kościoła:

Błagamy o odwołanie reskrypty papieża Franciszka, która nadała wartość magisterialną heterodoksyjnej interpretacji niejasności Amoris Laetitia i o wyraźne przypomnienie, że osoby rozwiedzione, które zawarły ponowne małżeństwo cywilne i żyją more uxorio (tak jak małżonkowie) nie mogą otrzymać rozgrzeszenia sakramentalnego ani, jako publiczni grzesznicy, Komunii Świętej.

Prosimy o uchylenie deklaracji Fiducia supplicans i potwierdzenie zakazu udzielania jakiegokolwiek błogosławieństwa parom homoseksualnym, zgodnie z Responsum Kongregacji Nauki Wiary z dnia 22 lutego 2021 r. w sprawie dubium dotyczącego błogosławieństwa związków osób tej samej płci.

Prosząc o Wasze apostolskie błogosławieństwo, zapewniamy o naszych modlitwach do Matki Bożej Dobrej Rady i św. Augustyna, aby oświecali Waszą Świątobliwość w tym delikatnym początku pontyfikatu, w którym niedobrowolnie stajecie przed trudnym do naprawienia dziedzictwem zamieszania i podziałów.

15 września 2025 r.,
święto Matki Bożej Bolesnej.