ANF | 04/08/2025
Święto: 4 sierpnia
Jan Vianney urodził się we Francji w 1786 roku, zaledwie trzy lata przed wybuchem Rewolucji Francuskiej. Dorastał, pomagając lokalnemu księdzu potajemnie odprawiać Mszę Świętą, ponieważ prześladowania religijne zmuszały rodzinę Vianneyów oraz innych katolików do ukrywania się.
W wieku osiemnastu lat Jan odkrył swoje powołanie do kapłaństwa. Dwa lata później rozpoczął naukę w przygotowaniu do święceń, jednak studia przychodziły mu z trudem. Zamiast zostać księdzem, w 1809 roku został powołany do wojska.
Wkrótce potem stał się mimowolnym dezerterem: został podstępnie zwiedziony przez innych żołnierzy, którzy skłonili go do opuszczenia oddziału. Natychmiast zgłosił się do burmistrza gminy, który poradził mu, aby pozostał w ukryciu.
Jan żył w ciągłym niebezpieczeństwie, często unikając pojmania, chowając się m.in. w stogach siana. Wrócił do domu czternaście miesięcy później, gdy król ogłosił amnestię dla wszystkich dezerterów.
W 1815 roku, po wielu trudach w nauce, Jan przyjął święcenia diakonatu, a następnie kapłańskie.
W 1818 roku powierzono mu opiekę nad zaniedbaną parafią w odległej części Francji zwanej Ars-en-Dombes.
Parafia w Ars liczyła około 230 wiernych, którzy osłabli w wierze. Przez dwadzieścia pięć lat Jan nieustannie nauczał o znaczeniu skromności, unikania bluźnierstw, wulgaryzmów i nieprzyzwoitości, a także pracy w niedzielę.
Nie tylko Ars stało się wzorem chrześcijańskiej wspólnoty, ale wpływ księdza sięgał daleko poza granice tej wiejskiej miejscowości.
Pozostał w Ars przez czterdzieści jeden lat. Na rok przed jego śmiercią ponad 100 000 pielgrzymów odwiedziło Ars, aby zobaczyć świętego kapłana, znanego jako Proboszcz z Ars.
Jego trzy próby ucieczki, by zamieszkać w cichej samotności klasztoru, zakończyły się niepowodzeniem. Zmarł w Ars w 1859 roku.
Jan został kanonizowany w 1925 roku przez papieża Piusa XI. Cztery lata później ten sam papież ogłosił go patronem proboszczów na całym świecie.
Źródło: americaneedsfatima.org