Święty Jan Ewangelista

Jan był jednym z dwunastu apostołów Jezusa, synem Zebedeusza i Salome oraz bratem Jakuba Większego. W Ewangeliach bracia są często nazywani „synami Zebedeusza”. Nasz Pan nazwał ich także „Boanerges” lub „Synami Gromu” (Mk 3,17). Fakt, że Jan jest zwykle wspomniany po Jakubie, wskazuje na to, że był młodszy od swojego brata.

Pierwotnie Jan łowił ryby z ojcem i bratem w Jeziorze Genezaret. Prawdopodobnie był wśród uczniów Jana Chrzciciela, kiedy Pan Jezus powołał go do swojego kolegium apostolskiego.

Jan jest wspominany wiele razy w Piśmie Świętym, w Dziejach Apostolskich 1,13 jako drugi po Piotrze. Wydaje się, że zajmuje on znaczącą pozycję wśród apostołów. Piotr, Jakub i on byli jedynymi świadkami wskrzeszenia córki Jaira (Mk 5,37), Przemienienia (Mt 17,1) i agonii w Ogrodzie Oliwnym (Mt 26,37).

Podczas Ostatniej Wieczerzy był tym, który oparł swoją głowę na piersi Pana Jezusa. Według pobożnej tradycji i objawień prywatnych był pierwszym adresatem nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Spośród wszystkich apostołów Jan był jedynym, który był kawalerem i żył w czystości.

U stóp krzyża, Jan był jednym z apostołów stojącym z Najświętszą Maryją, i to jemu umierający Chrystus powierzył opiekę nad Swoją umiłowaną Matką.

Po śmierci Zbawiciela Jan przez kilka lat pracował z innymi apostołami w Palestynie, aż prześladowanie Heroda Agryppy doprowadziło do ich rozproszenia po całym Cesarstwie Rzymskim. Jan udał się wówczas do Azji Mniejszej, w tym do Efezu, gdzie pobożna tradycja głosi, że przygarnął Najświętszą Maryję, by żyła wraz z nim.

Jeden z czterech ewangelistów, św. Jan, jest autorem czwartej i ostatniej Ewangelii. Napisał Apokalipsę na wyspie Patmos i był jedynym apostołem, który nie doświadczył męczeństwa, ale umarł z przyczyn naturalnych w wieku około 100 lat.

 Źródło: https://americaneedsfatima.org/articles/saint-john-the-evangelist

Przeczytaj również: Dlaczego Bóg nie odpowiada na moje modlitwy?