Święta Helena z Konstantynopola

ANF | 18/08/2025

Helena urodziła się około połowy III wieku nad Zatoką Nikomedyjską. Była córką skromnego karczmarza, została prawowitą żoną rzymskiego generała Konstancjusza Chlorusa i w 274 roku urodziła mu syna, Konstantyna. 

Kiedy w 292 roku Konstancjusz został współregentem Zachodu, porzucił Helenę, aby poślubić Teodorę, pasierbicę swojego patrona, cesarza Maksymiana Herkulesa. Jednak jej syn pozostał wierny i lojalny wobec matki. 

Po śmierci Konstancjusza w 308 roku Konstantyn, który przejął po nim władzę, wezwał matkę na dwór cesarski, nadał jej tytuł Augusty, nakazał oddawać jej wszystkie honory należne matce władcy i kazał wybić monety z jej wizerunkiem. 

Wpływ syna sprawił, że Helena przyjęła chrześcijaństwo po jego zwycięstwie nad Maksencjuszem. Od momentu nawrócenia prowadziła gorliwe życie chrześcijańskie, a dzięki swojemu wpływowi i hojności sprzyjała szerzeniu chrześcijaństwa. Zbudowała wiele kościołów na Zachodzie, gdzie rezydował dwór cesarski. 

Pomimo podeszłego wieku, w 324 roku, w wieku sześćdziesięciu trzech lat, wyruszyła w podróż do Palestyny, gdzie postanowiła złożyć hołd i oddanie Bogu, Królowi królów. 

Kiedy „okazała należny szacunek śladom Zbawiciela”, nakazała wznieść dwa kościoły ku czci Boga: jeden w Betlejem, w pobliżu Groty Narodzenia, drugi na Górze Wniebowstąpienia, niedaleko Jerozolimy. Upiększyła również świętą grotę bogatymi ornamentami. 

Wszędzie, gdzie się udawała, Helena Augusta z pobożną gorliwością odwiedzała kościoły i wzbogacała je swoją dobrocią. Jej hojność obejmowała nie tylko pojedyncze osoby, ale całe społeczności. Szczególnym przedmiotem jej miłosierdzia byli ubodzy i potrzebujący. 

Jej pamięć w Rzymie związana jest przede wszystkim z Bazyliką Świętego Krzyża z Jerozolimy, zbudowanym ku czci prawdziwego Krzyża. W bazylice tej przechowywane są również inne relikwie Męki Pańskiej, które matka cesarza przywiozła do Rzymu z Ziemi Świętej. 

Konstantyn był przy swojej matce, gdy zmarła w podeszłym wieku około osiemdziesięciu lat. Musiało to mieć miejsce około roku 330, ponieważ ostatnie monety, które znamy z jej imieniem, noszą tę datę. Jej ciało przewieziono do Konstantynopola i złożono w grobowcu cesarskim w kościele Apostołów. 

W 849 roku jej szczątki przeniesiono do opactwa Hautvillers we francuskiej archidiecezji Reims. 

Plinio Corrêa de Oliveira, wielki myśliciel i gorliwy katolik, powiedział o św. Helenie: 

„To wspaniała kobieta, która naprawdę żyje tylko dla Pana. Matrona o wielkiej duszy, szerokich horyzontach, patrząca na sprawy z ich najbardziej wzniosłych i dalekosiężnych aspektów. I właśnie dzięki temu zmienia imperium i daje światu niezmiernie wielki dar prawdziwego Krzyża Chrystusa”. 

Twoje wsparcie sprawia, że także dziś – jak św. Helena – możemy budować duchowe „bazyliki” i bronić Krzyża Chrystusa w naszym kraju.

Dołącz do tej misji i pomóż przemieniać serca oraz historię przez wiarę, modlitwę i hojność.

Źródła:

americaneedsfatima.org

pliniocorreadeoliveira.info