W 1959 roku profesor Plinio Corrêa de Oliveira napisał książkę „Rewolucja i Kontrrewolucja”, w której analizuje wielowiekowy kryzys Zachodu zapoczątkowany przez humanizm i renesans. Jest to proces, który, po protestantyzmie, rewolucji francuskiej, rewolucji rosyjskiej z 1917 roku i rewolucji 1968 roku, teraz przynosi gorzkie owoce społeczeństwa postmodernistycznego.
Te kolejne etapy są metamorfozami jednej, jedynej Rewolucji - gnostyckiej i egalitarnej, niszczącej niegdyś kwitnącą cywilizację chrześcijańską.
Książka „Rewolucja i Kontrrewolucja” to zbiór tez, które pomagają lepiej zrozumieć ducha i zasady TFP (organizacji Tradycja Rodzina Własność). Autor w zwięzły sposób nakreśla kontury ogromnej lawiny, jaką jest Rewolucja, nazywa ją po imieniu, krótko wskazuje jej główne przyczyny, agentów ją propagujących, zasadnicze elementy jej doktryny, znaczenie różnych terenów, na których działa, siłę jej dynamiki oraz mechanizm jej ekspansji.
Symetrycznie opisuje także analogiczne punkty dotyczące Kontrrewolucji i pewne warunki niezbędne do jej zwycięstwa.