Przemienienie Pańskie

Przemienienie Pańskie

Polska Katolicka, nie laicka| 06/08/2025

Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!» Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!» Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie».

(Mt 17,1-6)

Święto Przemienienia Pańskiego upamiętnia objawienie Boskości Chrystusa na górze Tabor w Galilei.

(Mk 9,1-8; Łk 9,28-36)

Odsłaniając na chwilę zasłonę, która zakrywała blask Jego Boskiej natury przed ich zmysłami, Pan Jezus pragnął wzmocnić ich duchowo wobec zbliżających się cierpień swojej Męki i Śmierci.

Tak jak Jego człowieczeństwo skrywało Jego Boskość, gdy chodził po ziemi, tak teraz w Najświętszej Eucharystii zarówno Jego człowieczeństwo, jak i Boskość są ukryte przed naszym wzrokiem. Pod postacią chleba i wina jest obecny ten sam Pan i Bóg, który został przemieniony wobec zdumionych spojrzeń Piotra, Jakuba i Jana na szczycie góry Tabor.