ANF | 23/03/2022
Kiedy Pan Jezus rozpoczął swoją podróż w kierunku krzyża
Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalem! Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny - jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy.
Za 9,9
Mówcie do Córy Syjońskiej: Oto twój Zbawca przychodzi. Oto Jego nagroda z Nim idzie i zapłata Jego przed Nim.
Iz 62,11
Jezus Chrystus stał się bardzo popularny wśród ludu, który słyszał o cudownym wskrzeszeniu Łazarza, dlatego też chcieli Go zobaczyć i traktować jak króla. Niedziela Palmowa upamiętnia triumfalny wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy (Mt 21, 1-9), kiedy to tłumy uwielbiające Go składały na Jego drodze gałązki palmowe. W Jerozolimie rozbrzmiewało głośno „Hosanna!”.
Zaledwie cztery dni później, w Wielki Czwartek, Jezus został aresztowany, a w Wielki Piątek ukrzyżowany. Niedziela Palmowa rozpoczyna zatem Wielki Tydzień, ostatni tydzień Wielkiego Postu.
Dlaczego Niedziela „Palmowa”?
Gałązki palmowe były używane w chrześcijaństwie jako znak zwycięstwa nad ciałem i światem, stąd też szczególnie kojarzone są ze wspomnieniem męczenników.
Palmy są święcone w Niedzielę Palmową i używane w procesji tego dnia, a następnie zabierane przez wiernych do domu i używane jako sakramentalia. Umieszcza się je w widocznych miejscach w domu, a niegdyś pozostawiano je w stodołach, na polach, wrzucano je w ogień podczas burz.
W czasach starożytnych gałązki palmowe symbolizowały dobro i zwycięstwo. Często przedstawiano je na monetach i ważnych budynkach. Salomon kazał wyryć gałązki palmowe na ścianach i drzwiach świątyni (1 Krl 6, 29). Również na końcu Pisma Świętego w Apokalipsie św. Jana (Ap 7,9) ludzie z każdego narodu podnoszą gałązki palmowe, aby oddać hołd Jezusowi.
W Kościele rzymskokatolickim gałązki palmowe (a w krajach o zimniejszym klimacie ich zamienniki) są święcone w ramach wydarzenia zwanego „błogosławieństwem palm”, jeśli używa się liści palmowych. Odbywa się również uroczysta procesja, w której często bierze udział całe zgromadzenie.
Uroczystości Niedzieli Palmowej
Szaty liturgiczne tego dnia są koloru szkarłatno-czerwonego, koloru krwi, co wskazuje na najwyższą ofiarę odkupienia, z którą Chrystus wkraczał do miasta, aby ją wypełnić: Jego mękę i zmartwychwstanie w Jerozolimie.
Głównymi obrzędami tego dnia są: błogosławieństwo palm, procesja, Msza święta, a w jej trakcie śpiew lub czytanie Męki Pańskiej. W pięciu modlitwach odmawianych nad palmami kapłan prosi Boga, aby pobłogosławił gałązki palmy lub oliwki,
- aby były one ochroną dla wszystkich miejsc, do których zostaną wniesione;
- aby łaska Boża oddalała wszelkie przeciwności, błogosławiła i chroniła wszystkich, którzy w nich mieszkają, a którzy zostali odkupieni przez Pana naszego Jezusa Chrystusa;
- nawiązuje do gołębicy przynoszącej gałązkę oliwną do arki Noego i do tłumu witającego Pana Jezusa;
- mówi, że gałązki palmowe oznaczają zwycięstwo nad księciem śmierci i...
- że oliwka oznacza nadejście duchowego umocnienia przez Chrystusa.
Kapłan sprawujący celebrację pokrapia palmy wodą święconą, kadzi je i po kolejnej modlitwie rozdaje. Podczas rozdawania chór śpiewa odpowiedni hymn.
Następnie odbywa się procesja duchowieństwa i ludu, niosących pobłogosławione palmy, a w międzyczasie śpiewa chór. Wszyscy wychodzą z kościoła lub, przy złej pogodzie, okrążają wnętrze kościoła. Po powrocie procesji chór prowadzi hymn, a na zakończenie odprawia się Mszę świętą, której głównym elementem jest śpiew lub czytanie Męki Pańskiej według świętego Mateusza, podczas którego wszyscy trzymają w rękach palmy.
Obrzędy te zachowały się w zasadzie w niezmienionej formie od czasów średniowiecza, kiedy to, zgodnie ze zwyczajem rzymskim, procesja złożona z duchownych i świeckich niosących palmy ruszała z kaplicy lub kapliczki poza miastem, gdzie palmy były błogosławione, do katedry lub głównego kościoła. Pan Jezus był przedstawiany w procesji w postaci Najświętszego Sakramentu lub krucyfiksu ozdobionego kwiatami, niesionego przez celebransa Mszy. Później, w średniowieczu, powstał osobliwy zwyczaj umieszczania w centrum procesji drewnianej figury Chrystusa siedzącego na osiołku (całość na kółkach). Figury te (palmowe osły; Palmesel) można dziś oglądać w muzeach wielu miast europejskich.
Symbolika osiołka może nawiązywać do tradycji wschodniej, zgodnie z którą jest on zwierzęciem pokoju, w przeciwieństwie do konia, który jest zwierzęciem wojny. Król jeździł na koniu, gdy zamierzał prowadzić wojnę, a na osiołku symbolizował swoje przybycie w pokoju. Wjazd Jezusa do Jerozolimy symbolizowałby więc Jego wjazd jako Księcia Pokoju, a nie jako króla prowadzącego wojnę.
Nie wyrzucaj tych palm!
W wielu kościołach zachowuje się palmy, aby spalić je następnego roku, aby uzyskać popiół używany podczas nabożeństw Środy Popielcowej.
Kościół katolicki uważa, że pobłogosławione palmy są sakramentaliami. Po pobłogosławieniu przez kapłana (jako sakramentalia) mają one pewne duchowe znaczenie i moc.
Sakramentalium to materialny przedmiot, rzecz lub czynność, które zostały wyodrębnione lub pobłogosławione w celu okazania szacunku należnego sakramentom, a więc w celu pobudzenia pobożnych myśli i zwiększenia czci wobec Boga, jeśli są używane nabożnie.
Po zakończeniu obchodów Niedzieli Palmowej parafianie wracają do domu z kilkoma palmami i często nie są pewni, w jaki sposób właściwie je eksponować lub w inny sposób przechowywać. Ponieważ palmy te są sakramentaliami, nie można ich wyrzucać. Aby prawidłowo się ich pozbyć, muszą zostać spalone lub zakopane.
Źródło: www.americaneedsfatima.org