Niech w czasie tego Adwentu łaska spłynie na grzeszny świat

John Horvat

Adwent: z łacińskiego ad-venio – „przyjść do”.

„Spuśćcie rosę niebiosa i obłoki niech wyleją sprawiedliwego. Nie bądź zagniewany, Panie! Nie pamiętaj dłużej naszych grzechów!”. 

Pragnienie boskości

Powyższe słowa adwentowego hymnu Rorate caeli odzwierciedlają tęsknotę Patriarchów za przyjściem Zbawiciela, który zmaże nasze nieprawości i nas zbawi. Takie słowa mogą również obudzić pragnienie cudownych, boskich rzeczy daleko wykraczających poza ziemskie rozważania. Żadna ulotna rozkosz, jaką może zaoferować świat, nie może się równać z głęboką i duchową radością, jaką przynoszą te niebiańskie motywy. 

Rzeczywistość nadprzyrodzona

Takie myśli poruszają nas, ponieważ Bóg dał nam naturalną zdolność do poznania Go i rzeczywistości nadprzyrodzonej. Nasze dusze wzdychają do Niego i do głębszych refleksji, które zaspokoją nasze tęsknoty. Na próżno szukamy piękna, szczęścia i dobrobytu, nie dotykając tej wyższej sfery transcendentaliów, które znajdujemy w porządku nadprzyrodzonym.

Odnalezienie swojego powołania

Każda istota dąży do swego najpełniejszego wyrazu. Roślina, na przykład, musi rozwijać się zgodnie ze swoimi właściwymi wymiarami, kolorem i cechami. Od nasionka do sadzonki, a następnie do dojrzałości, drzewo dąży do pełnego wyrażenia swojej istoty. Tak też jest z nami. Mamy naturalną tendencję do rozwijania się zgodnie z naszymi możliwościami, pragnieniami i tęsknotami.

Przeciwieństwo

Gdy przez naszą nikczemność nie dążymy do tych właściwych naszej naturze dobrych i niebiańskich rzeczy, sięgamy po ich przeciwieństwo. Pociągają nas okropne i nikczemne rzeczy, które sprzyjają naszym najgłębiej zakorzenionym i nieokiełznanym namiętnościom.

Zła droga

Tak wielu dzisiaj zeszło tą mroczną ścieżką. Wydaje się, że poczucie prawdziwej duchowej radości opuściło świat, a ziemska i makabryczna uczta pochłania coraz większą liczbę ludzi. Można powiedzieć, że ten mroczny spektakl przygotowuje ludzkość do adoracji diabła.

Tęsknota za przyjściem Zbawiciela

Jednak z głębi naszej upadku i opuszczenia wyczuwamy te same tęsknoty, co dawni Ojcowie. Oni tęsknili za przyjściem Zbawiciela. Dlatego hymny takie jak Rorate Caeli mogą przemawiać do naszych dusz pośród ciemnego niepokoju.

 Gorliwa modlitwa

Podczas tego Adwentu pragniemy gorąco prosić Matkę Bożą o łaski, które spłyną jak rosa w nocy, aby nawodnić i uczynić płodnymi wzniosłe słowa biblijne tego hymnu, które wzywają nas z powrotem do Boga. Potrzebujemy łask, które dotkną tych, którzy zostali zniszczeni przez nasz współczesny świat. Potrzebujemy łaski odnowy. 

Oderwanie się od świata

Ta niebiańska rosa dałaby ludzkości to, co teraz odrzuca. Mamy nadzieję, że zapoczątkuje to proces, dzięki któremu będziemy mogli oderwać się od makabrycznego egocentrycznego świata szalonego nieumiarkowania i przyjąć ten najgłębszy i wieczny porządek rzeczy, który świeci jak gwiazda betlejemska. Wtedy poczujemy ulgę i radość z opuszczenia tego złego świata i spełnienia najszlachetniejszych pragnień naszej duszy.

Światło Chrystusa

Hymn kończy się zapewnieniem: „Ocalę cię, nie bój się, Jam jest bowiem Pan, Bóg twój, Święty Izraela, twój Odkupiciel”.

Dlatego w tym Adwencie musimy prosić z żarliwością, aby bramy nieba otworzyły się i raz jeszcze pozwoliły zajaśnieć światłem Chrystusa na ziemi, zapoczątkowując triumf i panowanie Niepokalanego Serca Maryi.

Źródło artykułu: During this Advent, May Grace Rain on a Sinful World - Return to Order