Komuniści chcieli ukryć Kościół, dziś planują zasłonić go propagandą LGBT

Rafał Topolski | 17/07/2025

Kościół Najświętszego Zbawiciela, położony przy Placu Zbawiciela w sercu Warszawy, to nie tylko cenny zabytek architektury i miejsce kultu świętej Wiary katolickiej. To symbol duchowego wsparcia i patriotyzmu, który odgrywał kluczową rolę w najważniejszych momentach polskiej historii. W czasach wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku, podczas dramatycznej walki o niepodległość, kościół stał się centrum modlitw o ocalenie ojczyzny. Dziś jednak to miejsce stoi w obliczu nowego wyzwania — planu postawienia na Placu Zbawiciela instalacji „Łuk LGBT+”, która jest i słusznie, postrzegana przez wielu jako forma prowokacji.

Kościół Najświętszego Zbawiciela — historia i znaczenie

Budowa świątyni rozpoczęła się w 1901 roku, a zakończyła w 1927, stanowiąc ważny element urbanistyczny i duchowy stolicy. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. kościół pełnił funkcję duchowego ośrodka, wokół którego jednoczyły się modlitwy o zwycięstwo.

Generał Józef Haller, znany z zaangażowania duchowego, przebywając na pierwszej linii frontu, powierzył losy polskich wojsk Matce Boskiej. 12 sierpnia 1920 roku nakazał naczelnemu kapelanowi frontu, ks. pułkownikowi Sienkiewiczowi, odprawienie nowenny do Matki Boskiej Częstochowskiej właśnie w kościele Najświętszego Zbawiciela. Generał sam uczestniczył w tych nabożeństwach, co miało ogromne znaczenie dla morale żołnierzy i ludności.

Generał Haller zanotował w swoich wspomnieniach:

„Podniosły i rozczulający był widok ołtarza Matki Boskiej Częstochowskiej otoczonego sztandarami, w głębokim skupieniu modlącymi się i cisnącymi do ołtarza wiernymi z wszystkich sfer dla przyjęcia Komunii Świętej. Wielu w kościele leżało krzyżem”.

Dzień później, 15 sierpnia 1920 roku, doszło do przełomowego zwycięstwa w bitwie warszawskiej, zwanego „Cudem nad Wisłą”. To wydarzenie przesądziło o zachowaniu niepodległości Polski.

Marszałkowska Dzielnica Mieszkaniowa a polityka przestrzenna PRL

W latach 1950–1952, w okresie intensywnej odbudowy Warszawy po II wojnie światowej, powstała Marszałkowska Dzielnica Mieszkaniowa (MDM) – przykład socrealistycznej architektury, która miała podkreślić wartości nowego reżimu. Układ urbanistyczny MDM-u został zaprojektowany tak, by monumentalne budynki dominowały przestrzeń, a Kościół Najświętszego Zbawiciela, choć odbudowany, miał ograniczoną widoczność.

Kościół Zbawiciela — miejsce oporu i duchowej jedności

Kościół ten od zawsze był miejscem spotkań wiernych, duchowej jedności i patriotyzmu. W czasach komunizmu był świadkiem wielu demonstracji wiary i miejscem, które dawało siłę do trwania mimo nacisków systemu, który próbował religię marginalizować, prześladować i ostatecznie wyeliminować.

Warto również przypomnieć, że Plac Zbawiciela i jego okolice były miejscem różnych wydarzeń społecznych i religijnych, podkreślających więź mieszkańców z tradycją i wiarą katolicką.

Nowa ideologiczna presja — instalacja „Łuk LGBT+” na Placu Zbawiciela

Obecnie Plac Zbawiciela ma stać się miejscem kolejnej ideologicznej walki. Planowana przez władze miasta instalacja „Łuk LGBT+” jest prowokacją, która podważa duchowy charakter tego miejsca.

Przypomnijmy, że podobna tęczowa instalacja wywołała w przeszłości liczne protesty i została ostatecznie usunięta. Tym razem chodzi o „nową tęczę”, która miałaby stanowić narzędzie narzucenia lewicowej ideologii w przestrzeni publicznej, bez poszanowania dla katolickiego dziedzictwa i historii Warszawy.

Apel do władz miasta

Kampania Polska Katolicka nie laicka przygotowała apel do Prezydenta Rafała Trzaskowskiego o wstrzymanie realizacji projektu „Łuk LGBT+” i poszanowanie świętego charakteru Placu Zbawiciela. To miejsce łączy pokolenia, jest symbolem wiary, patriotyzmu i przetrwania.