Dlaczego Cudowny Medalik jest tak ważny dla katolików

Plinio Corrêa de Oliveira

Objawienia Matki Bożej od Cudownego Medalika były pierwszym, wielkim krokiem ku ponownemu „umaryjnieniu” XIX wieku, przygotowując wielki ruch dusz, którego kulminacją było ogłoszenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu.

27 listopada 1830 r. Matka Boża objawiła się św. Katarzynie Labouré w Paryżu i wyjawiła jej projekt Cudownego Medalika. Pierwszym wielkim cudem z tym związanym było nawrócenie na łożu śmierci biskupa, który przysięgał wierność rewolucji francuskiej.

Cudowny Medalik przedstawia wizerunek Matki Bożej Łaskawej z rękami emitującymi promienie światła, tak jak ukazała się świętej Katarzynie. To nabożeństwo do Matki Bożej Łaskawej na medaliku oznaczało prawdziwe odnowienie nabożeństwa Matki Bożej w Europie.

Nabożeństwo do Matki Bożej zostało głęboko nadszarpnięte przez jansenizm, który, choć w tamtym czasie bardzo podupadł, został zastąpiony bardziej radykalnymi formami Rewolucji do tego stopnia, że nabożeństwo do Matki Bożej pozostawiało wiele do życzenia. Można powiedzieć, że Cudowny Medalik był pierwszym poważnym krokiem w kierunku „re-marianizacji” XIX wieku, przygotowującym wielki ruch dusz, którego kulminacją było ogłoszenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu.

Wraz z upowszechnieniem Cudownego Medalika w całym Kościele rozeszły się nadzwyczajne łaski. Powszechnym zwyczajem stało się noszenie Cudownego Medalika na szyi lub umieszczanie go na piersi niepokutującego pacjenta podczas odmawiania nowenny i modlitw zalecanych przez Matkę Bożą. Wydawało się niemal pewne, że w ten sposób osoba ta nawróci się. Dzięki temu nabożeństwu Matka Boża zaczęła udzielać światu wielu innych łask.

Ponadto, nabożeństwo to jest związane z dwoma innymi bardzo ważnymi nabożeństwami, które janseniści próbowali pogrzebać: nabożeństwem do Najświętszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi.

Wrogość ta była bardzo widoczna w przypadku biskupa Scipiona de' Ricci z Prato i Pistoi, człowieka oświecenia i jansenisty, który zwalczał nabożeństwo do Najświętszego Serca, a także dążył do wprowadzenia demokratycznych reform w Kościele na synodzie w Pistoi (został potępiony przez papieża Piusa VI w 1794 r.). Dom Burbonów również odrzucił nabożeństwo do Najświętszego Serca, przez co nie rozpowszechnił tego nabożeństwa, tak jak należało to zrobić przed Rewolucją. Na odwrocie medalika Matka Boża postanowiła umieścić literę M, która oznacza Jej święte imię, a poniżej tej litery widać Serca Jezusa i Maryi, łącząc te trzy bardzo ważne nabożeństwa, tak znienawidzone przez jansenistów.

Nabożeństwo to nie tylko pomogło pokonać nastroje jansenistyczne, ale także dało początek kolosalnemu ruchowi ultramontańskiemu w dziedzinie filozoficznej, politycznej i społecznej. Rezultatem był wielki dziewiętnastowieczny ruch poświęcony Matce Bożej, zdefiniowanie papieskiej nieomylności oraz nabożeństwo do Serc Jezusa i Maryi. W istocie to wszystko dało początek Kontrrewolucji prowadzonej przez bł. Piusa IX i kontynuowanej przez św. Piusa X.

Ze względu na swoją ważną rolę w historii Kościoła, nabożeństwo to zachowuje całą swoją aktualność dla dzisiejszych katolików. Ze względu na te dawne łaski i pociechy, powinno być ono kultywowane z wielką gorliwością.

>> Przeczytaj również: Zawiózł 50 000 Cudownych Medalików na Ukrainę.